Logos Multilingual Portal

Select Language



François Duc de La Rochefoucauld (1613 - 1680) 

French classical author. His Maximes (1665, fifth enlarged edition 1678) are terse, highly polished observations on human nature, which undermine the concept of disinterested virtue and the power of the will depicted by Corneille in his plays. La Rochefoucauld substitutes a pessimistic picture of man in which subconscious self-love lies behind every action. His views reflect the changing moral climate of the later 17th century, also seen in the work of Mme de La Fayette.

dikwijls doen we het goede, om ongestraft het kwade te kunnen doen
bij vriendschap zowel als liefde is men gelukkiger door de dingen die men niet weet, dan door dingen die men weet
de beste manier om zich te laten bedriegen, is geloven dat men handiger is dan anderen
er bestaat geen passie waarin het ego zo de overhand heeft als verliefdheid; men zal eerder de rust van de aanbedene opofferen, dan die van zichzelf
het is schandelijker zijn vrienden te wantrouwen dan door hen bedrogen te worden
het is veel gemakkelijker om een eerste verlangen te onderdrukken dan alle volgende te bevredigen
het kwaad dat we teweegbrengen lokt bijlange niet zoveel haat en vijandigheid uit als de goede daden die we verrichten
hij die niet tot liefde in staat is, is nog ongelukkiger dan hem, die door niemand wordt liefgehad
hypocrisie is hulde gebracht door zeden aan deugd
te snel een schuld willen terugbetalen is een teken van ondankbaarheid
wat de ijdelheid van anderen zo ondraaglijk maakt voor ons, is het feit dat ze onze ijdelheid kwetst
we hebben allemaal genoeg kracht om de tegenslagen van de anderen te verdragen
we vergeten onze gebreken makkelijk als we ze alleen zelf kennen
we zouden ons dikwijls schamen over onze mooiste daden mocht men al onze motieven ervan kennen